Evi acil servise mi dönüştürsek?

Çapa'dan çıktığımızda, gün içinde bizden istenenlerin muhasebesini yaptığımızda işimizin hiç de kolay olmadığı ortaya çıkıyordu. Artık biz acil servise gitmeyecektik de evde acil servis birimi oluşturacaktık.

Serum takılacak, damar yolu açılacak, periferal beslenme yapılıp süresi ayarlanacak, gün aşırı kan alınıp tahlile götürülecek... Bunlar bizim evde yapabileceğimiz şeyler değildi. Artık eve bu konularda tecrübeli bir sağlık personeli çağırmak lazımdı.

Öyle de yaptık. Bir sağlık personeli ayarlayıp bize gelmesini sağladık. İlk olarak eve gelip damar yolunu açtı ve ilk serumumuzu bağladık. Juguler katater açılmasını ise Çapa'ya yattığımızda açtırırız düşüncesiyle biraz erteliyorduk. Zira Mehmet bu işlemden müthiş derecede huylanmıştı. Başka yerde bu katater işine girerse başına sıkıntı gelecekmiş gibi hissediyordu. Haliyle katater işini ağırdan alıyorduk.

Fakat işler öyle tıkırında gitmiyordu. Ya serum akmıyordu ya başka bir şey oluyordu. Sağlıkçı arkadaşımızı sıklıkla çağırmak durumunda kalıyorduk.

08/01/2017 tarihinde, serum bağlandıktan sonra Mehmet'e müthiş bir üşütme geldi. Zangır zangır titremeye başladı. Sanırım serumu balkonda tutup çok soğutmuştuk, oda sıcaklığına gelmeden Mehmet'e bağlayınca da aşırı üşümesine sebep olmuştuk.

Yani kaş yapalım derken göz çıkarmıştık. Mehmet üşüyordu, öksürmeye de başlamıştı. Ama hiç gücü olmadığından öksürmeyi beceremiyor, sadece öhö öhö diyordu ki bu gerçek bir öksürme değildi. Öksüremeyince ciğerlerini temizleyemiyor, nefesi de oksijeni de düşmeye başlıyordu. Bize yine hastane yolu görünmüştü...

Evde, battaniyenin altında yatarken gözüme hacimsel olarak çok küçük görünmüştü, öksürmeyi bile başaramıyordu. Sanırım yoluna geldik diye düşünmeye başlamıştım.