Mehmet’in 75 yaşını geçmiş anne ve babası var. İkisi de
oğullarının iyileşmesi için uğraşıyor, yanı başından bir an olsun
ayrılmıyorlar. Uzun süren bu hastalık döneminde Mehmet’in çektiği her çileyi
eminin onlar da çektiler. Yaşlılıktan ötürü ikisinin de kendilerince
rahatsızlıkları var ama oğullarının bu durumuyla ilgilenmekten kendilerine
vakit ayırmak ne mümkün?
Oğullarının bakımıyla uğraşmak fiziki bir zorluk elbette
kendilerine veriyordur ama yüreklerindeki üzüntü belki de daha fazla bir
ağırlık yaratıyordur.
Mehmet’in bu durumlarıyla uğraşırken babası 08/09/2016
tarihinde ansızın ciddi kalp krizi geçirdi. Babası, Allahtan krizin sinyalini doğru algılamış da annesi
gecenin o saatinde Maltepe Devlet Hastanesine yetiştirmiş. Hastanede doktorun
muayenesi esnasında kalp krizi geçirip resmen bu dünyadan ayrılmış. Daha sonra
resüsitasyonla dünyaya geri getirilmiş. Yani krizin, doktorun elinin
altındayken gelmesi büyük bir şans olmuş. Eğer, biraz daha erken gelse belki de
hiç şansı olmayacaktı. Daha sonra babası Koşuyolu Kartal’a sevkedildi. Burada 3
tane stent takıldı, 10 gün kadar yoğun bakımda kalıp biraz kendini
toparladıktan sonra taburcu edildi.
Mehmet kendi durumunun yanında böyle bir travma da yaşamış oldu.
Her şey üst üste geliyordu. Hatta bu süreç içinde annesine de bir araba
çarpmış, bir kolunun kırılmasına neden olmuştu. Artık evde üç kişi vardı, üçü
de hastaydı. Annesi, Mehmet’in bakımını tek elle yapmak zorundaydı.
Babası da yaşamış olduğu ağır krizden sonra hiç iyileşme
süreci diye bir dönem yaşayamamış, Mehmet’in bakımına kaldığı yerden devam
etmişti.
Anne baba, yaşlılıkları döneminde kendilerine hiç vakit
ayıramıyor, zaten kısıtlı olan tüm enerjilerini de Mehmet’in bakımına
harcıyorlardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder